کد مطلب:29402 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
4458. امام علی علیه السلام - در دعاهایش به هنگام صبح -:بار خدایا! مرا بر كتاب و سنّت، زنده بدار و بمیران، و از هواهای نفسانی و بدعت، تردید و شبهه، سلامتم دار، و از سرگردانی و گمْ راهی، نادانی و حماقت، بدی بلا و فتنه، كم فهمی و كم دانی، گِرِه خوردن غفلت به درازی زمان، و غلبه شهوت، نگهم دار كه تو بر آنچه بخواهی، لطیفی، ای مهربان ترینِ مهربانان![2]. 4459. امام علی علیه السلام - همواره می گفت -:بار خدایا! من و این روز، دو آفریده از آفریده هایت هستیم. بار خدایا! مرا به او، و او را به من مبتلا مساز. بار خدایا! او را ناظر بر جرئت من بر نافرمانی ات و انجام دادن حرام هایت قرار مده. بار خدایا! از من نابودی، دستْ تنگی، گرفتاری، بد سرنوشتی، ملامت دشمن و ناخوشایندی را، چه در مال و چه در جانم دور ساز.[3]. 4460. امام علی علیه السلام:هر كس وارد صبح شود و این جملات را نگوید، بیم از دست دادن روزی بر وی می رود. آن جملات، اینها هستند: سپاسْ خدایی راست كه خود را بر من شناسانْد و مرا كورْ دل رها نكرد. سپاسْ خدایی راست كه مرا از امّت محمدصلی الله علیه وآله قرار داد. سپاسْ خدایی راست كه روزی ام را در دست خویش قرار داد و در دست مردم، قرار نداد. سپاسْ خدایی راست كه عیب هایم را پوشاند و بین مردم، رسوایم نگردانْد.[4]. ر. ك:ص 360 (دعاهای او در پیِ نمازها/پس از نماز صبح).
4457. امام صادق علیه السلام:علی - كه درود خداوند بر او و خاندانش باد - هر صبح می گفت: «منزّه است خداوند فرمانروای قُدّوس (سه بار). بار خدایا! از زوال نعمتت و تغییر عافیتت و از ناگهانی درآمدن بلایت، و از تبعات شقاوت، و از شر آنچه در این شبْ مقرّر شده، به تو پناه می برم. بار خدایا! من به عزّت فرمانروایی ات و شدّت توانت و به بزرگی سلطنتت و به قدرتت بر بندگانت از تو درخواست می كنم».[1].